วิถีตัน ตอน 26 ทำให้กูดูหน่อย...
2 พฤษภาคม 2555 BY NuntapunPrintinh
แนวทางการดำเนินธุรกิจของท่านโดยตัน อิชิตัน

เคยท้อแท้ผิดหวังจนอยากจะหายตัวไปไหมครับ?
ผมเคยครับ ตอนเด็กๆ ผมรูปไม่หล่อ พ่อไม่รวย
เรียนไม่เก่ง ไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนด้วย
เคยเก็บตังค์เป็นเดือน กินน้ำเปล่าแทนข้าวทุกวัน
เพื่อจะเอาเงินไปเลี้ยงเพื่อน

พอเก็บเงินได้ก้อนหนึ่ง เอาไปชวนเพื่อน ปรากฏว่าไม่มีใครอยากกินข้าวกับผมเลย
ความคิดแวบเข้ามาในหัว ว่าไม่รู้จะอยู่ต่อไปทำไม
ทำอะไรก็ล้มเหลวตลอด
ผมเก็บเอาความผิดหวัง เสียใจไปนั่งคิด
พอได้คิด ก็คิดได้
เปลี่ยนตรงนั้นเป็นพลัง เป็นแรงผลักดันให้สู้ต่อ
ผมลาออกจากโรงเรียนเพื่อมาทำงาน ในใจนึกภาพว่าตนเองออกเดินทางไปฝึกวิชา และอีก 10 ปีจะกลับมา
ผมคิดในใจเสมอว่า "กูจะทำให้มึงดู"
...แล้ววันนี้เป็นไงครับ?

ชีวิตคนเราไม่มีใครสมบูรณ์พร้อมหรอกครับ ทุกคนย่อมต้องมีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น
บางคนที่รู้สึกต่ำต้อย ท้อแท้ ไม่ว่าจะทำยังไงก็สู้เค้าไม่ได้
ลมแล้วล้มอีก ล้มเหลวตลอด เหนื่อยจนแทบจะถอดใจ
เชื่อไหมครับ ถ้าคุณทำอีกครั้งเดียว กัดฟันสู้อีกฮึดหนึ่ง ก็จะประสบความสำเร็จแล้ว
ความสำเร็จคือการก้าวผ่านความล้มเหลวอีกครั้ง และอีกครั้ง

สมมติว่าคุณขี่มอเตอร์ไซค์ มองไปข้างหน้าก็เห็นคนขับรถ
มองไปข้างหน้าอีกขับรถสปอร์ตหรู มองไปข้างหน้าอีกขับเครื่องบินเลย
แต่ลองหันกลับไปมองข้างหลังดูสิครับ ข้างหลังมีคนขี่จักรยาน
มองไปข้างหลังอีกยังมีหลายคนเดิน มองไปอีก มีคนที่เดินไม่ได้

เห็นไหมครับว่าคุณโชคดีแค่ไหนแล้ว มันขึ้นอยู่กับทัศนคติและมุมมองครับ
ถ้ามัวแต่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนที่เก่งกว่า สวยกว่า รวยกว่า จะหยิบจะจับอะไรก็เป็นเงินเป็นทอง เราก็เป็นได้แค่ คนล่องหน สู้กับใครไม่ได้ ไม่มีค่าอะไร แต่โชคดีที่พวกอัจฉริยะเหล่านั้นมีไม่เยอะหรอกครับ คนตัวเล็กๆ มนุษย์ล่องหนอย่างพวกเรานี่แหละที่เป็นคนขับเคลื่อนสังคม

แต่ไม่ใช่ไม่มองไปข้างหน้านะครับ มองแล้วเปรียบเทียบเพื่อปรับปรุง ว่าทำยังไงถึงจะทำได้บ้าง และวิ่งแซงคนเหล่านั้น
ถ้าคิดว่าไม่ได้มันก็ไม่ได้ ถ้าคิดว่าทำได้คุณก็ทำได้

เปลี่ยนเอาข้อด้อยเป็นจุดแข็ง
เปลี่ยนความผิดหวังเสียใจเป็นแรงขับดัน
คิดไว้ในใจ ''กูจะทำให้มึงดู''
ถ้าผมทำได้ คุณก็ต้องทำได้

ทำให้กูดูหน่อย.....